Bedankt, we zullen het nooit, nooit, vergeten...
Blijf op de hoogte en volg Rebecca en Niels
15 December 2014 | Nederland, Dordrecht
Thuis!!!
Wat een heerlijkheid.
Op 3 december aan het ontbijt was het nog onduidelijk of we die avond zouden vliegen of niet. Terwijl we nog zaten te ontbijten ging de telefoon. De visa van de meiden zijn binnen. Nu nog onze paspoorten… Dat bleef nog even spannend, alhoewel ons van alle kanten werd geadviseerd ons geen zorgen te maken…
Geregel, gepak, zorgen voor, stress, spanning, internet wat uitviel waardoor we niemand op de hoogte konden stellen, maar na half vijf vertrokken we dan echt richting vliegtuig. Na verschillende koortsmetingen, meldingen of we nog ziek waren geweest en tientallen mensen die ons paspoort wilde zien konden we het vliegtuig in.
‘Jullie hebben een kindje gehaald’ De stewardess was helemaal enthousiast en zo ook alle anderen. We werden volledig in de watten gelegd en na een vermoeiende, melige nacht arriveerden we vol adrenaline op Schiphol waar het onder 0 graden was.
Een fijn weerzien, raar afscheid van onze steun en toeverlaten in Nigeria (we missen jullie…), de gezellige koffie, de strijd in de maxicosi en de terugrit naar huis en toen opende we onze eigen voordeur weer. Feest!
Maar ook wennen:
Voor Evi, voor wie het absoluut geen thuiskomen is
Voor ons, hoe gaan we ons leven hier inrichten met de kleine meid erbij
Voor Niels, die vrij snel weer aan het werk ging
Voor Rebecca, die ineens hele dagen Evi-zorg heeft
Dat zal even tijd kosten, maar we zijn tevreden over hoe het tot nu toe gaat.
En dan ons dankwoord…
Het is onbeschrijfelijk hoe we ieders meeleven hebben ervaren. Wat heeft dat ons gesteund!
Bedankt lieve familie en vrienden voor jullie Skype gesprekken.
Bedankt voor wie ons bezig hield via Whats app gesprekken.
Bedankt lieve allemaal voor alle (soms onverwachte) cadeautjes en kaartjes.
Bedankt lieve mensen van de Andreaskerk voor het meebidden en meeleven.
Bedankt lieve allemaal voor alle mooie woorden.
We bedanken vooral God, voor de geweldige match tussen Evi en ons, voor de steun die we hebben mogen ervaren en voor de veilige en gezonde thuiskomst.
Bedankt, we zullen het nooit, nooit vergeten...
Wat een heerlijkheid.
Op 3 december aan het ontbijt was het nog onduidelijk of we die avond zouden vliegen of niet. Terwijl we nog zaten te ontbijten ging de telefoon. De visa van de meiden zijn binnen. Nu nog onze paspoorten… Dat bleef nog even spannend, alhoewel ons van alle kanten werd geadviseerd ons geen zorgen te maken…
Geregel, gepak, zorgen voor, stress, spanning, internet wat uitviel waardoor we niemand op de hoogte konden stellen, maar na half vijf vertrokken we dan echt richting vliegtuig. Na verschillende koortsmetingen, meldingen of we nog ziek waren geweest en tientallen mensen die ons paspoort wilde zien konden we het vliegtuig in.
‘Jullie hebben een kindje gehaald’ De stewardess was helemaal enthousiast en zo ook alle anderen. We werden volledig in de watten gelegd en na een vermoeiende, melige nacht arriveerden we vol adrenaline op Schiphol waar het onder 0 graden was.
Een fijn weerzien, raar afscheid van onze steun en toeverlaten in Nigeria (we missen jullie…), de gezellige koffie, de strijd in de maxicosi en de terugrit naar huis en toen opende we onze eigen voordeur weer. Feest!
Maar ook wennen:
Voor Evi, voor wie het absoluut geen thuiskomen is
Voor ons, hoe gaan we ons leven hier inrichten met de kleine meid erbij
Voor Niels, die vrij snel weer aan het werk ging
Voor Rebecca, die ineens hele dagen Evi-zorg heeft
Dat zal even tijd kosten, maar we zijn tevreden over hoe het tot nu toe gaat.
En dan ons dankwoord…
Het is onbeschrijfelijk hoe we ieders meeleven hebben ervaren. Wat heeft dat ons gesteund!
Bedankt lieve familie en vrienden voor jullie Skype gesprekken.
Bedankt voor wie ons bezig hield via Whats app gesprekken.
Bedankt lieve allemaal voor alle (soms onverwachte) cadeautjes en kaartjes.
Bedankt lieve mensen van de Andreaskerk voor het meebidden en meeleven.
Bedankt lieve allemaal voor alle mooie woorden.
We bedanken vooral God, voor de geweldige match tussen Evi en ons, voor de steun die we hebben mogen ervaren en voor de veilige en gezonde thuiskomst.
Bedankt, we zullen het nooit, nooit vergeten...
-
15 December 2014 - 14:13
Ymke:
Wat goed om te lezen! Jullie zijn zo welkom weer terug! Ik heb met heel veel plezier de blog gelezen! Echt tof zo'n klein kijkje in jullie grote avontuur! Heel veel zegen met Evi en elkaar voor nu en alle dagen en jaren die jullie samen krijgen!
Liefs Ymke -
15 December 2014 - 19:32
Ineke Verheul:
Lieve Niels, Rebecca en Evi.
Wat een feest om afgelopen zondag in de kerk Rebecca weer te zien.
Zoals altijd lachen, blij zijn en even heerlijk geknuffeld te hebben.
Maar nu Niels ja daar moet ik nog even op wachte misschien zondag.
Hopen maar. ja en dan de kleine Evi ook dat laat nog even op zich wachten.
Tot dat het niet meer lukt ga ik gewoon bellen.
Moet kunnen toch? Vragen mag altijd. Lieve mensen ik bedank jullie voor het
leuke schrijven. ik heb er van genoten!!!!!
Liefs Ineke. -
29 December 2014 - 15:55
Ellen Baksteen (orkest: Fluit):
Welkom thuis, eindelijk!!!!!!!!!!!!!!!!
Heel veel sterkte, wijsheid en.............heel veel plezier met deze grote verandering in jullie leven.
x, Ellen. -
01 Januari 2015 - 13:43
Leen En Coby Van Dijke:
Wij feliciteren jullie met de komst van Evi en wensen jullie alle goede toe
bij het begeleiden en opvoeden van jullie lieve Evi.
Het is een hele weg geweest die jullie hebben moeten ondergaan, maar nu is
Evi jullie kleine meisje en mogen jullie trotse papa en mama zijn.
Binnenkort zullen we ze vast te zien krijgen in de Andreaskerk.
Tevens wensen wij jullie een voorspoedig en gelukkig Nieuwjaar.
Een lieve groet van Leen en Coby van Dijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
