Iets met ezels en stenen
Blijf op de hoogte en volg Rebecca en Niels
14 November 2014 | Nigeria, Calabar
Eenmaal in Nigeria bestaat onze adoptie uit de volgende stappen
1. Vertrek naar Calabar
2. Ontmoeting met het kind
3. De bonding period met het kind
4. Het adoptie-interview
5. De rechtszaak
6. Legalisatie van de documenten
7. Paspoort kind regelen
8. Vertrek naar Lagos
9. MVV aanvraag doen
10. Ticket terugvlucht Nederland regelen
Heerlijk overzichtelijk; een stappenplan. In stap 4 en 5 hebben we behoorlijk wat weken vertraging opgelopen en zo zijn we nu bij stap 6 en 7 beland. In deze blog een verslag van het verloop van deze stappen.
Afgelopen zaterdag stond er bij ons in het appartement een optimistische begeleider met een duidelijk uitgestippeld tijdspad. Woensdag paspoort ophalen. Maandag naar Lagos vliegen en dan konden we zo naar stap 9. Euforie alom. Plannen maken om al het eten wat we hebben nog op te eten. Bedenken wat we meenemen en achterlaten, want dit kon wel eens onze laatste week in Calabar zijn. Veel kan er niet mis gaan toch? We maken nog een mooie film van ons appartement hier. We lichten onze familie en vrienden in, met nog wel een slag om de arm, want je weet het in Nigeria nooit. Maar het eind lijkt in zicht. Stap 9 here we come!
En dan; iets met ezels en stenen. Voor de tigste keer hebben we het beeld wat onze begeleider schets, als realiteit op ons netvlies geprikt, terwijl dit in Nigeria een droombeeld is. Natuurlijk zijn er complicaties! En hoewel we ons zo vaak hebben voorgenomen niet in tijd te denken, maar in stap voor stap, stoten we ons toch weer even flink aan die steen. Ezel of ezelin, dat maakt in dit geval niet uit.
Wat wil het geval. Er is nog één laatste document dat hier ondertekend moet worden door de rechtbank en daarna naar Abuja gezonden moeten worden. Helaas was degene die dit document moest tekenen twee dagen afwezig. In die tijd hebben we wel het paspoort van Evi gekregen, stap 7: check! Heel blij met een snelle stap tussendoor. Gelukkig is het document gisteren getekend en direct meegegaan op het vliegtuig naar Abuja.
Onze begeleider, die overal een mannetje (of vrouwtje) heeft, heeft direct met een advocaat gebeld met wie hij daar regelmatig en prettig contact heeft. Zij vertelde hem dat degene die de post afhandelt op dit moment afwezig is. Waar hij is, is onduidelijk. Mogelijk is hij voor politieke zaken op een road trip. Dat gebeurd, met de verkiezingen in februari, op dit moment vaker. Veel mensen houden zich hier bezig met politiek. Vanaf bepaalde functies lijkt het ook wel of dit erbij hoort. Mooi die maatschappelijke betrokkenheid. Anyway, niemand weet waar hij is. Ze proberen hem te bereiken en hopen dat hij nog redelijk in de buurt is.
Het is dus niet een secretaris die de post opent en verder verspreid. Nee, het is een persoon, die het document ook echt verder moet zien.
Mooiste scenario nu is:
- Maandag verschijnt deze man gewoon keurig op zijn werk
- Dinsdag handelt hij de post af (maandag gaat dat blijkbaar niet direct)
- Woensdag gaat het op de post naar Lagos
- Vrijdag arriveert het in Lagos
- Maandag daarop kunnen we dan een afspraak plannen bij de ambassade
- Maandag daarop hebben we de MVV voor Evi (dan is het 1 december, en helaas is het dan dus bye, bye voor ons eigen visum, haha! Zie ook vorige blog!)
Dit is het mooiste scenario tot nu toe. Aangezien we toch nog met die ezels en stenen zitten en dat stootten best wel veel pijn doet, proberen we op dit moment niet meer in tijdsscenario's te denken. We denken in stappen.
Stap 1 tot en met 5: Check!
Stap 7: Check!
Stap 6: Work in process, soort van
Stap 8 t/m 10: We wachten af en hangen er geen tijdskaartje meer aan.
Tot later weer! We keep you updated!
Liefs van ons
1. Vertrek naar Calabar
2. Ontmoeting met het kind
3. De bonding period met het kind
4. Het adoptie-interview
5. De rechtszaak
6. Legalisatie van de documenten
7. Paspoort kind regelen
8. Vertrek naar Lagos
9. MVV aanvraag doen
10. Ticket terugvlucht Nederland regelen
Heerlijk overzichtelijk; een stappenplan. In stap 4 en 5 hebben we behoorlijk wat weken vertraging opgelopen en zo zijn we nu bij stap 6 en 7 beland. In deze blog een verslag van het verloop van deze stappen.
Afgelopen zaterdag stond er bij ons in het appartement een optimistische begeleider met een duidelijk uitgestippeld tijdspad. Woensdag paspoort ophalen. Maandag naar Lagos vliegen en dan konden we zo naar stap 9. Euforie alom. Plannen maken om al het eten wat we hebben nog op te eten. Bedenken wat we meenemen en achterlaten, want dit kon wel eens onze laatste week in Calabar zijn. Veel kan er niet mis gaan toch? We maken nog een mooie film van ons appartement hier. We lichten onze familie en vrienden in, met nog wel een slag om de arm, want je weet het in Nigeria nooit. Maar het eind lijkt in zicht. Stap 9 here we come!
En dan; iets met ezels en stenen. Voor de tigste keer hebben we het beeld wat onze begeleider schets, als realiteit op ons netvlies geprikt, terwijl dit in Nigeria een droombeeld is. Natuurlijk zijn er complicaties! En hoewel we ons zo vaak hebben voorgenomen niet in tijd te denken, maar in stap voor stap, stoten we ons toch weer even flink aan die steen. Ezel of ezelin, dat maakt in dit geval niet uit.
Wat wil het geval. Er is nog één laatste document dat hier ondertekend moet worden door de rechtbank en daarna naar Abuja gezonden moeten worden. Helaas was degene die dit document moest tekenen twee dagen afwezig. In die tijd hebben we wel het paspoort van Evi gekregen, stap 7: check! Heel blij met een snelle stap tussendoor. Gelukkig is het document gisteren getekend en direct meegegaan op het vliegtuig naar Abuja.
Onze begeleider, die overal een mannetje (of vrouwtje) heeft, heeft direct met een advocaat gebeld met wie hij daar regelmatig en prettig contact heeft. Zij vertelde hem dat degene die de post afhandelt op dit moment afwezig is. Waar hij is, is onduidelijk. Mogelijk is hij voor politieke zaken op een road trip. Dat gebeurd, met de verkiezingen in februari, op dit moment vaker. Veel mensen houden zich hier bezig met politiek. Vanaf bepaalde functies lijkt het ook wel of dit erbij hoort. Mooi die maatschappelijke betrokkenheid. Anyway, niemand weet waar hij is. Ze proberen hem te bereiken en hopen dat hij nog redelijk in de buurt is.
Het is dus niet een secretaris die de post opent en verder verspreid. Nee, het is een persoon, die het document ook echt verder moet zien.
Mooiste scenario nu is:
- Maandag verschijnt deze man gewoon keurig op zijn werk
- Dinsdag handelt hij de post af (maandag gaat dat blijkbaar niet direct)
- Woensdag gaat het op de post naar Lagos
- Vrijdag arriveert het in Lagos
- Maandag daarop kunnen we dan een afspraak plannen bij de ambassade
- Maandag daarop hebben we de MVV voor Evi (dan is het 1 december, en helaas is het dan dus bye, bye voor ons eigen visum, haha! Zie ook vorige blog!)
Dit is het mooiste scenario tot nu toe. Aangezien we toch nog met die ezels en stenen zitten en dat stootten best wel veel pijn doet, proberen we op dit moment niet meer in tijdsscenario's te denken. We denken in stappen.
Stap 1 tot en met 5: Check!
Stap 7: Check!
Stap 6: Work in process, soort van
Stap 8 t/m 10: We wachten af en hangen er geen tijdskaartje meer aan.
Tot later weer! We keep you updated!
Liefs van ons
-
14 November 2014 - 17:15
Cora:
lieve Rebecca,Niels en Evi,
Teleurstellend deze vertraging. En dan druk ik me nog zachtjes uit.
Ik heb er een slechte dag door. Wat moet het dan wel met jullie doen.
Maar zie hier.......er verschijnt gewoon weer een duidelijke uiteenzetting van de gebeurtenissen en jullie recetten jezelf weer.
Dan kunnen wij niet anders doen dan de moed er in houden en voor jullie te bidden. Liefs van ons. -
14 November 2014 - 17:41
Esther:
Balen balen balen! Ik verheug me zó op jullie terugkomst! Veel sterkte met langer wachten, hou vol!
Xxx -
14 November 2014 - 18:59
Ineke:
Heel vervelend voor jullie maar om zo te lezen hoyden jullie de moed er nog wel in , sterkte en we blijven voor jullie bidden groetjes mam -
15 November 2014 - 09:54
Ineke Verheul:
Lieve Fam,
Wat een geduld moeten jullie hebben. Maar eigenlijk ben ik blij dat het boek nog niet uit is
het is zo spannend en kijk er steeds weer naar uit hoe het verder gaat.
Maar o wee als jullie echt thuis komen dan is het feest, feest en nog eens feest!
Lieve groet hou de moed er in.
We denken aan jullie. -
15 November 2014 - 12:10
Nico:
Beste Niels en Rebekka,
Wat een oefening in geduld moeten jullie ondergaan. Wat een training in volharden en vertrouwen. In onze maatschappij (en daar zijn we zo gewend aan) is alles zo overzichtelijk en te plannen. Hier worden we al zenuwachtig als iemand 5 of 10 minuten te laat is. We worden boos bij de dokter als we een uur moeten wachten. Hoe moet het voor jullie wel niet zijn!
Met een variatie op een tekst in de Bijbel: het lijden van de tegenwoordige tijd weegt niet op tegen de heerlijkheid die komt. Hou dat voor ogen: de pijn van het stenenstoten weegt niet op tegen de feestvreugde als jullie gedrieeen thuiskomen.
Lieve groet
ds Nico -
15 November 2014 - 15:26
Peter:
Hallo Rebecca en Niels,
Volhouden dus! Tsjonge, jonge er wordt wat van jullie gevraagd, zeg! Het eind is in zicht, maar het gaat tergend langzaam. Trouwens jullie afwezigheid hier heeft ook andere kanten. Vanavond is er Flash en al een tijd geleden vroeg Sander of ik standby wilde zijn voor het geval jullie nog niet terug zouden zijn. Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Ik mag vanavond met Sander Flash leiden! Dat is lang geleden. Ik heb er zin in. Er zitten allerlei leuke spelletjes in (Rock Steady). Het belooft gezellig en leerzaam te worden. Bedankt dat jullie mij dit laten meemaken, ha, ha! -
15 November 2014 - 15:29
Peter:
Er stond nog meer.... Maar ik had zeker teveel woorden gebruikt.
Ik wens jullie alle goeds en Gods zegen bij het volhouden. Geniet van Evi.
Hartelijke groet,
Peter (ook van Mirjam) -
15 November 2014 - 15:46
Nicolet:
Pfffffff bewonderenswaardig hoor, dat geduld van jullie. Ik zou denk ik alles al bij elkaar hebben staan krijsen.
En misschien doen jullie dat toch ook, zo af en toe in een afgesloten/afgelegen hoekje, alhoewel ik dat niet lees haha.
Maken jullie in de buurt nog wel uitstapjes of is dat niet te doen met Evi. Hoe gaat het met haar en het aan elkaar wennen? Hoop snel weer te horen want ondanks niet altijd waargemaakte verwachtingen blijft het voor ons hier in Nederland echt hilarisch om te lezen. Maar het mooiste zou natuurlijk zijn als jullie binnenkort weer in Nederland aankomen.
Lieve groet, Nicolet -
16 November 2014 - 16:59
Petra Tieman:
Beste Rebecca en Niels,
Wat leuk om jullie dochter te zien op de gestuurde foto's. Wat is ze een beauty!!! Kunnen jullie ondanks de stress en regelzaken wel genoeg ontspanning en "genietmomenten" hebben met Evi?
Heel boeiend om jullie reisverhalen te lezen. Wat moet dit soms frustrerend zijn, als het zo tegenzit.
Heel veel succes met de laatste stappen voor jullie vertrek naar Nederland. Geniet van jullie mooie dochter.
Groetjes Petra
-
17 November 2014 - 10:26
Ina Wierks:
Hallo Rebecca, Niels en Evi,
Tjongejonge zeg. Over bureaucratie gesproken. Kunnen we hier in Nederland nog wat van leren :) Grapje! Om zo langzamerhand een beetje maf van te worden. Hopelijk zit er sinds vandaag (17-11) een beetje schot in de zaak, zodat jullie het één en ander af kunnen handelen en eindelijk terug kunnen komen naar Nederland. Jullie geduld is lang genoeg op de proef gesteld.
Ondanks alles toch heel veel genietmomenten toegewenst, samen met Evi.
En wat betreft die ezel en de steen, dat komt wel goed, hahaha.
Liefs en groetjes van Jan en Ina -
18 November 2014 - 20:24
Jennifer Nootenboom :
Tja, dan maar lekker genieten van het mooie Afrika. Lekker warm!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
